EIOPA’dan Sistemik Risk Çağrısı

Avrupa Sigorta ve Emeklilik Sektörü Düzenleyici Kurumlar Birliği EIOPA (European Insurance and Occupatıonal Pensions Authority) 10 Nisan’da gönderdiği bir e-posta ile şimdiye kadar yürüttüğü sistemik risk çalışmalarını sektör ile paylaştı ve 5 ana başlık altında yönettiği 69 soru ile sistematik risk konusunda sektör paydaşlarının fikirlerini ve olası bir ek sermaye ihtimali karşısındaki aksiyonlarının neler olabileceğini sordu.

EIOPA’yı 2012’de tanımama rağmen araştırma çalışmalarına 2016 yılında dahil olma fırsatı edindim. Bu tarihten itibaren Kasım ayında düzenlenen yıllık olağan toplantısına katılma fırsatına da sahip oldum. Avrupa Birliği sigorta ve reasürans sektörü düzenleyici kurumlarını temsil etme gibi önemli bir misyonun yanında bence ortaya çıkan teknolojik gelişmelerin sektöre olası etkileri ile ilgili erken aksiyonları ve kapsayıcı komiteleri ile de dikkat çekmekte EIOPA. İncelediği birçok konu, InsurTech’den bireysel emeklilik fonlarının performansına, sermaye yeterliliğinden sigorta temelli yatırım ürünlerine kadar, akademisyenlerden ve sektör profesyonellerinden oluşan geniş bir danışman grubu ile paylaşılmakta ve birçok farklı görüş incelenerek CfA adı altında (Call for Advise – Tavsiye Talebi) dokümante edilmekte. Tabii ki EIOPA’nın da beraber çalıştığı başka kurumlar da mevcut. Bunlardan en önemlisi Avrupa Komisyonu (COM – The European Commission) ve İsviçre’de yer alan IAIS (International Association of Insurance Supervisors – Uluslararası Sigorta Düzenleyicileri Birliği).

EIOPA’nın gerçekleştirdiği son inceleme çalışması, Amerika Birleşik Devletleri’nde uzun zamandır gündemde olan ancak Avrupa’ya yeni uğrayan sigorta sektörünün sistemik risk taşıyıp taşımadığı, eğer taşıyorsa bu riskin nasıl yönetilmesi gerektiği ile alakalı. 29 Mart 2019 tarihli bir doküman ile çalışma gruplarına sistemik risk ve geniş kapsamlı uyum politikaları konularında sorular yönelten EIOPA, elde ettiği görüşleri konsolide ederek bir çalışma gerçekleştirecek ve muhtemelen Kasım 2019’da gerçekleştirilecek olan olağan yıllık toplantısında bu sonuçları paylaşacak. Kasım toplantısında sistemik riskle alakalı ek sermaye talebinin netleştirilmesi ihtimalini zayıf görüyorum. Avrupa Temmuz ve Ağustos aylarının tamamında neredeyse tatilde. Sistemik risklerle alakalı görüşlerimizi de 30 Nisan’da ilettik. EIOPA’ya görüşlerin hepsini incelemesi ve ortak bir zeminde birleştirmesi için dört ay gibi bir süre kalıyor ki, Avrupa standartlarında düzenleyici kurumların görüş beyan etmeleri için çok kısa bir süreç. Bununla birlikte Mart sonunda gönderilen metin ile (Discussion Paper on Systemic Risk and Macroprudential Policy in Insurance) sistemik risk için ek sermaye ayrılması ihtimali Solvency II’nin resmen yürürlüğe girmesinden dört yıl sonra artık Avrupalı sigortacıların gündemine de resmi olarak girmiş oldu, dolayısıyla saat işlemeye başladı.

Amerika Birleşik Devletleri’nde 2015 yılından beri konuşulan ve genellikle hayat branşında faaliyet gösteren MetLife ile birlikte anılan sistemik risk yaratan şirketler, finansal büyüklüğünün belli bir eşiği aştığı, sektördeki rekabet kalitesini olumsuz etkileyebilecek, kendi bünyesinde yaşanabilecek bir yönetim ve likidite krizinin geniş kapsamlı olarak finansal sistemi de etkileyebilecek büyüklükte olabileceği finansal kurumlar için kullanılmakta. A.B.D.’de SIFI (Systematically Important Financial Institution – Sistematik Öneme sahip Finansal Kurumlar) olarak adlandırılan bu şirketler FSOC (Financial Stability Oversight Council / finansal dengenin sürdürülmesinden sorumlu kurum) tarafından takip edilmekte ve kendi sektörlerindeki büyüklüklerine göre diğer şirketlere uygulanmayan ek sermaye taleplerine maruz kalmaktalar. FSOC’un araştırmaları bankalar (G-SIBs / Global Systemically Important Banks) ve sigorta şirketleri (G-SIIs /   Global Systemically Important Insurers) ayrımında yürütülmekte. En son Kasım 2018 tarihinde yayınladığı bildiri ile de sigorta şirketlerinin yaratabileceği sistemik riskin nasıl tespit edilebileceğini ve ölçülmesi gerektiğiyle ilgili EIOPA’ya method konusunda yol göstermiş. FSOC, sistemik riske sahip bankaları güncel olarak 2018 yılında listelemesine rağmen sigorrta şirketlerine ait son veri 2016 yılına ait ve bu listede yer alan dokuz şirketten (Aegon N.V., Allianz S.E., American International Group, Aviva Plc., Axa S.A., MetLife Inc., Ping An Insurance Group, Prudential Financial Inc, Prudential plc.) üç tanesi Avrupa Birliği merkezli olduğundan (Aegon N.V., Allianz S.E. ve Axa S.A.) EIOPA’nın da listesinde yer alacaktır. İngiltere merkezli olan iki tanesi (Aviva Plc. ve Prudential plc.) ise Brexit’teki belirsizlik dolayısıyla şimdilik listeye dahil edilebilir.

Elimizdeki listeye göre olabilecek senaryoları ise şu şekilde sıralamak isterim. Öncelikle şirketlerden talep edilecek ek sermaye, sahip oldukları sistemik risk seviyeleri aynı olmadığından farklılıklar gösterecektir. Bu aşamada sistemik riskin nasıl hesaplanacağı, hangi yöntemlerin kullanılacağı, FSOC benzeri bir hesaplama yönteminin mi geçerli olacağı, Solvency II’deki gibi bir standart model olup olmayacağı veya ‘internal model’de olduğu gibi kendi hesaplama modellerine imkan verilip verilmeyeceği soruları öne çıkmakta. EIOPA’nın yaklaşımı muhtemelen Solvency II’den kendi sermaye hesaplamasına alışkın olan şirketlerin sistemik risk için de sermaye hesaplamasını kendileri yapması yönünde olacaktır. Ancak önce hesaplama modelinin ülke düzenleyici kurumları tarafından da onaylanmasını şart koşacaktır.

FSOC listesinde yer almayan ancak EIOPA’nın yakından takip edebileceğini düşündüğüm diğer nokta ise reasürörler. A.B.D. tarafından yayınlanan listede yer almayan reasürörler Avrupa piyasasında büyük bir mali gücü oluşturmaktalar. Özellikle 2018 yıl sonu ve 2019 ilk çeyrek sonuçlarının açıklandığı bu haftalarda milyar Euro seviyesinde net kar ve hisse başına önemli tutarda temettü dağıtımı yapacaklarını belirten Avrupalı reasürörler de EIOPA ve ülke düzenleyici kurumlarının radarında olacaktır.

Sistemik riske yönelik ek sermaye taleplerine Amerikalı şirketlerin tepkileri öncelikle sistemik riske sahip olmadıklarını iddia etmek sonrasında da şirketi hukuki zeminde bölerek ölçekleri küçültmek şeklinde olmuştu. Avrupalı sigortacıların ilk cevapları merakla beklenirken emin olacağımız ilk nokta ek sermaye talebine başlangıçta hiçbir şirketin mutlu bir tepki vermeyeceği. Avrupa Birliği içerisindeki düşük faiz oranlarıyla yatırım gelirleri altüst olmuş, bu gelirlere dayanarak oluşturdukları hayat portföylerini teker teker elden çıkaran, Solvency II gibi ek sermaye düzenlemeleri ile Amerika ve Asya’da faaliyet gösteren rakiplerinden sermaye kullanımı açısından görece geride kalan Avrupalı sigortacıların sistemik riskle alakalı tepkileri de Amerikalı meslektaşlarına benzer olacaktır diye düşünüyorum. Ancak emin olduğum nokta, EIOPA’nın sektörü ilgilendiren diğer yaptırımlarda olduğu gibi sistemik riske de yaklaşımı ‘bekle ve gör’ veya daha tepeden inme bir sermaye düzenlemesinden ziyade bütün paydaşları çözüme dahil eden bir yapıda olacaktır ve düzenlemeye ilişkin taslak 2020 yılının ilk yarısında sektöre sunulacaktır.

#SystemicRisk, #MacroprudentialPolicy, #DiscussionPaper, #EIOPA, #CfA, #G-SIBs, #G-SIIs, #SolvencyII, #CapitalManagement, #ZeynepStefan

 2,846 total views

İsrail InsurTech Piyasası

Geçen haftalarda Israil InsurTech piyasasının düzenleyici kurumunu, start-up’larını ve yatırımcılarını yakından tanıma fırsatı buldum. Yer aldığı bölgenin teknoloji merkezi olmayı hedefleyen İsrail InsurTech ekosistemi, bütün kaynaklarıyla uluslararası piyasaya çıkmış durumda ve bu serüvenin geçmişi sadece iki yıl önceye dayanmakta. Doğal kaynak açısından zengin bir bölgede yer almadıklarını ve kalkınmak için teknoloji ihraç etmek zorunda olduklarını söyleyen İsrailli yetkililer, sadece sigortada değil finans ve teknolojinin birleştirebilecekleri bütün alanlarında söz sahibi olmayı istemekteler. Ülkedeki genç nüfusun en büyük avantajları olduğunun altını çizen yetkililer, eskiden doktor veya avukat olmak isteyen İsrailli gençlerin günümüzde yoğun olarak fikirlerini hayata geçirmek için girişimciliğe yöneldiklerini de sözlerine eklediler.

InsurTech yapısına geçmeden önce İsrail’in sigorta sektörünün yapısına, Türkiye ve diğer gelişen pazarlarla kıyaslama açısından kısaca bakalım. Ne yazık ki OECD verileri en yeni 2017 yılına dayanmakta, 2018 yılı verilerini GSMH artış yüzdesini kullanarak yaklaşık olarak hesapladım. Şu anda 36 üyesi olan OECD’ye Türkiye 1961 yılında, İsrail ise, 2007’de başlayan görüşmeler sonucunda, 2010 yılında üye olmuş. Sigorta sektöründeki toplam net varlık 143,84 milyar Dolar seviyesinde ve 2017 yılında hayat ve elementer branşlardaki faaliyetlerin tümünden sağlanan net gelir 818 milyon Dolar. (Bu değişkenlerde Türkiye verilerine ne yazık ki yer verilmemiş.)

2017 yılı brüt primde İsrail 17,4 milyar Dolar, Türkiye ise 13 ,07 milyar Dolar üretim gerçekleştirmiş. Bu üretimle OECD’deki payı ise % 0.345. IMF verilerine göre İsrail ekonomisinin 2018’de gayrısafi milli hasıla bazında yaklaşık %3 büyümüş olduğunu dikkate alırsak 2018 yılı brüt prim üretiminin 18 milyar Dolar seviyesine (yaklaşık 17.949,81) yaklaştığını öngörebiliriz. 2016 (15.142)’dan 2017 (17.427)’ye %15 büyüyen İsrail sigorta sektörünün aksine Türkiye ne yazık ki %4,6 (2016-13.718, 2017-13.074) küçülmüş durumda. (Nominal bazdaki büyüme değerleri TSB verilerinden görülebilir, ancak kur etkisinden arındırılmış değerler küçülmeyi göstermekte.)

Üzerinde durulması gereken diğer iki veri ise penetrasyon ve yoğunluk değerleri. Brüt prim üretimi ülkenin sigorta sektörü hakkında niteliğe yönelik bir fikir verirken bu iki değer bize sektörün daha çok nicel özelliklerinden bahseder. Penetrasyon gayrısafi milli hasıla ve sigorta prim değeri arasındaki oranı, yoğunluk ise sigorta prim değerinin toplam nüfusa oranını göstermekte. İsrail’in 2017 yılı penetrasyon oranı %4,9 iken Türkiye’de bu oran sadece %1,4 seviyesinde. 2018 yılı GSYİH artışına göre İsrail’in 2018 yılı penetrasyon oranını %5,05’e yaklaştığını söyleyebiliriz. İsrail’de sigorta yoğunluğu 2017 yılında 2.001 Dolar olarak gerçekleşirken bu değer Türkiye’de sadece ve sadece 132 Dolar! Aslında InsurTech’e neden İsrail’den daha fazla ihtiyacımız olduğunun somut bir kanıtı.

İsrail piyasasıyla ilgili dikkat çeken ve bence InsurTech için de önemli bir fırsat olabilecek bir sektörel sorun ise prim yoğunlaşması. Sigorta sektöründe faaliyet gösteren ilk beş şirket (Clal, Migdal, Harel, Phoenix ve Menorah-Mivtahim) toplam prim üretiminin %82’sini üretmekte. Hayat branşında faaliyet gösteren daha az şirket olduğunundan aynı beşlinin üretim yüzdesi bu sefer hayat sigortacılığında %95’e ulaşmakta! Sektöre dışardan girmek isteyen sigorta şirketleri için bu yapıdan pay alma savaşı maliyetli ve uzun bir sürece dönüşebilecekken start-up’lar, çevik yapıları ile sağladıkları hızlı hizmetler ile tek bir şirket vasıtasıyla ülkedeki sigortalıların %30’una ulaşabilir hale gelmekteler. Bu şirketlerin kısa zamanda sermayelerini arttırmaları ve yeni ürünler geliştirmek için ihtiyaç duyduklarıfinansal kaynaklara kolayca ulaşabilmeleri anlamına da gelmekte.     Sunumlar sırasında İsraillilerin üzerinde önemle durdukları ve bize de örnek bir iş modeli olabilecek bir detay dikkatimi çekti; HealthTech (‘erken teşhis, tanı, tedavi veya diğer sağlık sektörü uygulamalarının sigorta şirketleri tarafından kullanılabilen versiyonları’ şeklinde bir tanım getirebiliriz) alanındaki çalışmalarını sağlık turizmi ile birleştirmeleri. İsrail sağlık turizminde bölgesinde bir merkez olmayı planlamakta ve bunun için de yaptırdığı tesisler ve ihraç ettiği sağlık teknolojisi ile 2010’dan itibaren önemli bir ivme yakalamış. Ancak bu ivmeden kendisi için de pay çıkarmak isteyen sigorta sektörü, HealthTech alanında da start-up’ları ile yoğun bir faaliyet yürütüyor. İsrailli sigorta şirketleri, ülkenin gelişen sağlık sektörü altyapı avantajlarını yeni teknolojiler ile pekiştirerek hem önleyici sağlık çözümleri hem de teşhis sonrası kapsamlı sigorta paketleri ile sadece sağlığını kaybedenleri değil daha sağlıklı bir yaşam talep edenleri de dünyanın dört bir tarafından İsrail’e getirmeyi hedeflemekte. İlginç olan ise sigorta sektörü düzenleyici kurumunun turizm faaliyetlerinde sağlık turizminin ağırlığı ile gerçekleşen değerleri ve hedefleri yakından takip ederek öne çıkan alanlarda sektörde yer alan şirket ve start-up’ları yönlendirmesi. Sektördeki girişimci ruhu her fırsattta desteklediklerini belirten İsrailli düzenleyici kurum yetkililerini ve İsrailli start-up’ları önümüzdeki günlerde sahnede daha çok göreceğiz.

#SWOTAnalysis, #InsurTech, #GDPR, #GWP, #Penetration, #Density, #OECD, #StartUps, #ZeynepStefan  

 3,476 total views,  2 views today

IFRS 17 Sonrası Sigortacılıkta Dijital Dönüşüm

Aslında çok uzun zamandır yazmayı istediğim bir konuda geçen hafta katıldığım bir çalıştay sonrasında Avrupa piyasasındaki son durumla alakalı net fikirlerim oldu ve IFRS (Uluslararası Finansal Raporlama Standartları) 17’nin sigorta sektörüne etkilerini size kısaca özetlemek istedim. Detaylardan önce kısaca IFRS 17’nin özellikle sigorta şirketlerinin finansal tablolarının daha karşılaştırılabilir olmasını ve dijitalleşme ile gelen farklı poliçe tekniklerinin finansal etkilerinin daha net ortaya konulmasını amaçladığını söyleyebiliriz.

2013 yılında yürürlüğe giren IFRS 9 ve IFRS 15’in güncel muhasebe ve raporlama şartlarına göre yeniden düzenlenmiş versiyonu IFRS 17’nin taslağı 2017 yılında ilgili sektörlerle paylaşılmıştı. 2021 yılında kullanılması zorunlu hale gelecek olan IFRS 17’ye uygun ilk finansal raporlar 2021 yılının verileri ile 2022 yılında sunuluyor olacak. 2017’den 2021 yılı sonuna kadar beş yıllık bir uyum süreci öngören IFRS 17’nin sigorta şirketlerinde yaşanan dijital dönüşüm furyasını ve özellikle bu alanda aldıkları finansal riskleri en iyi şekilde finansal tablolarına yansıtmalarına ve yatırımcıları eksiksiz olarak bilgilendirmelerine hizmet etmesi beklenmekte.

İçerisinde yer aldığı finans sektörünün diğer dallarından farklı olarak hem finansal ürünleri hem de poliçeleri ile sağladıkları teminat hizmetini bir arada sunan bir yapıya sahip olan sigortacılık, uzun dönemde büyük oranda değişiklik gösterebilen nakit akışlarının görülebildiği bir alan. IFRS 17’nin gerçekleştirmeyi planladığı ilk değişiklik gelecek nakit akışlarının sağladığı karın, hizmetin veya ürünün müşteri ile buluşturulduğu raporlama dönemindeki güncel finansal değerinin belirlenmesine imkan tanıması. Bu değişiklik sonrasında ortaya çıkabilecek iki ana fayda öngörülebilir. Bunlardan ilki sektördeki uzun vadelerin yarattığı iktisadi belirsizliğin azaltılması ve ilgili tarihteki finansal resmi ifade eden bilançonun gelecek etkisinden uzaklaştırılarak güncel tarihe çekilmesi. Bu özelliğin sağlanabilmesi için sigorta şirketinin finans akışının temeli olan poliçeler iki ana gruba ayrılacak. Bunlardan ilki gelecekte sağlanacak olan nakit akışının risk temelli olarak bugünkü değerinin bulunması, ikincisi ise henüz hak edilmemiş kara belli bir değer atanarak iskonto edilmesi.   

İkinci olarak sigorta şirketlerinin sağladığı teminat hizmetinin finansal sonuçlarının sigorta şirketinin finansal gelir ve maliyetlerinden ayrı olarak raporlanacak olması. Örneğin sigorta poliçeleri içerisinde yer alan türev ürünler, yatırım araçları veya benzeri zorunlu performans öğeleri sigorta poliçesi ile alakalı raporlamadan ayrı tutulacak. Günümüzde sigorta şirketleri operasyonel karlılık ve bilanço karlılığı değerlerini ayrı bir şekilde raporluyordu, ancak özellikle operasyonel karlılık teriminin neleri kapsadığı şirketten şirkete farklılıklar gösterebiliyordu. IFRS 17 ile sigorta şirketi için önemli bir performans indikatörü olan bu değere bir standart getirilmiş oldu ve şirketler arası kıyaslamada doğru değişkenlerin dikkate alınması kolaylaştırıldı. Bu değişikliğe ihtiyaç duyulmasındaki diğer etkenin ise sigorta temelli tahvil ve menkul kıymetlerin finansal piyasalardaki popülaritesinin hızla artması olduğunu düşünüyorum. Doğal afetlerin gerçekleşme veya gerçekleşmeme koşuluna bağlı olan ve fon sahiplerine finansal pazarlardaki konjonktür dışında farklı bir kar-zarar metodolojisi sunan ILS (Insurance-Linked-Securities) yatırım araçlarının yarattığı nakit akışının sigorta ve özellikle reasürans şirketlerinin finansal performanslarındaki yeri hızla artmakta. Düzenleyici kurumun olası değerleme karmaşasını ortadan kaldırarak mortgage balonu benzeri bir problemin yeniden yaşanmaması için aldığı bu önlem yerinde bir çözüm.

Son olarak tıpkı Solvency II’de risk bazlı sermaye analizinde yöntemin genel hatlarıyla şirketlerin tercihine bırakılması gibi, sigorta şirketlerinin muhasebe politikalarına yönelik yapacakları tercih ile bütün teknik (underwriting) faaliyetlerinden doğan gelir ve maliyetlerinin kar veya zarar olarak finansal tablolara yansıtılması veya içlerinden bazılarının seçilerek yansıtılması. Solvency II’den farkı ise, sermaye yeterliliğinde kullandığımız, sigorta ve reasürans şirketlerinin kendi iç risk dinamiklerine göre geliştirdikleri iç model (internal model) ve bunu kullanmak istemeyen / isteyemeyen şirketlerin kullandıkları standart model yerine önceden belirlenmiş iki yaklaşım olması. Bununla birlikte Solvency II’nin üç blok yaklaşımının (Blok 1 – Kantitatif Raporlama, Blok 2 – Yönetişim ve Risk Yönetimi, Blok 3 – Raporlama ve Şeffaflık) IFRS 17’de de oluşturulduğunu (Blok 1 – Naikt akışları, Blok 2 – Değerleme, Blok 3 – Risk Değerleme) görüyoruz. Ancak rahatlıkla söyleyebiliriz ki Solvency II ile risk analizlerine ve raporlama süreçlerine çağ atlatan sigorta ve reasürans şirketleri için IFRS 17 görece daha kolay bir geçiş dönemi göstereceketir.   

#IFRS17, #SolvencyII, #Pillar123, #ILS, #UWModelling, #InsurTech, #ZeynepStefan

 3,200 total views,  4 views today

Insurance Distribution Directive and its Effects on Insurtech Initiatives

On 20th of December, the European Commission postponed the application date of the Insurance Distribution Directive (IDD) from March 2018 to 1st of October. This very crucial decision will affect insurance and reinsurance companies deeply. Their journey for rounding the Insurtech curve obviously will be their first line of defense.

IDD regulates “the way of insurance products are designed and sold by insurance intermediaries and directly by insurance undertakings. It specifies:

  • The information that should be given to consumers before they sign an insurance contract.
  • Conducting of business and transparency rules on distributors.
  • Procedures and rules for cross-border business.
  • Rules for the supervision and sanctioning of insurance distributors in case they breach the provisions of the IDD.”

In European Union unique insurance market, distribution of insurance products is regulated by the “Insurance Mediation Directive (IMD)” since 2002. However, IMD regulates only brokers and other insurance intermediaries and covers mainly the tradition distribution channels. Furthermore, IMD has very limited scope on selling process of insurance and reinsurance companies.  Now with IDD, the scope of regulation covers not only insurance intermediaries, but also insurance companies, their employees, ancillary insurance intermediaries as well as online distribution.

Beside confidence, IDD provides other valuable benefits to customers as:

  • Greater transparency in price and costs of insurance products (“Easy”)
  • A simple, standardized insurance product information document (IPID) providing clearer information on non-life insurance products (“Easy”)
  • Where insurance products are offered in a package with another product or service, for example when a new car is sold together with motor insurance, consumers will have the choice to buy the main product or service without the insurance policy (“Me”)
  • Rules on transparency and business conduct to help consumers avoid buying products that do not meet their needs (“Me”)

Another brand new requirement comes with IDD is IPID (Insurance Product Information Document). This document is a simple brief about main features; like type of insurance, obligations of parties, how claims process will be handled and insurance cover; of insurance contract. IPID will be mandatory only for non-life insurance products and a standardized format was already prepared by EIOPA.

Another crucial point of IDD is its approach to insurance products with investment elements. According to EIOPA, insurance-based investment products increase misdirection of customers. IDD obliges additional requirement on distributors about these types of insurance products. The main motivation behind this requirement is preventing and managing possible conflicts of interests among customers and distribution channels. The requirement obliges providing not only a high match between customer needs and product but also assessing appropriateness of customer’s knowledge about investment field. Frankly speaking, this is the greyest point of the regulation.

In previous article “Me, Free, Easy”, we described the three main dimensions of brand new insurance business. One of these dimensions, free, refers to an insurance sector without intermediaries or minimum contribution of intermediaries into customer’s product journey. From my point of view, an insurance experience with possible highest operational efficiency has a negative correlation with participation of intermediaries. Unfortunately, more intermediaries mean less operational efficiency.

Today, with insurtech initiatives, insurance companies are able to create their own distribution channel with low operational costs. Especially big data management, blockchain and AI allow insurance companies processing their own data within few seconds and bringing supply with demand owner together on right time and in right place.

With their leading regulation activities, EIOPA and the European Commission work as a strong partner of insurance companies during their insurtech adventure. With brand new regulations like GDPR and IDD, regulatory bodies of European Union give the same message to customer: “I will protect your benefits under every technological circumstance”. Needless to say, this strong message makes customers more cheerful for sharing their personal data with insurance companies even via on-line tools. Furthermore, with IDD, EIOPA shows us again the importance of guaranteeing fair competition among all players.

#InsuranceDistributionDirective, #InsuranceMediationDirective, #IPID, #EIOPA,

#TheEuropeanCommision, #Insurtech, #DisruptiveTechnologies, #AI, #IoT, #Blockchain, #BigDataManagement, #ZeynepStefan

 3,040 total views,  1 views today

Russian Insurance Market – SWOT Analysis

Uluslararası sigorta şirketlerinin Rusya pazarı için yakın zamanda aldıkları kararlar dikkat çekici. Ülkedeki yatırımlarını, yıllık projeksiyonlarında olmamasına rağmen iyice azaltan gruplar ve yakın zamanda yaşanan politik gelişmelerin ardından gözler bir kez daha Rusya piyasasına çevrildi.

Analistler tarafından 2014 yılının ortalarına kadar çekici, gelişmeye açık ve yatırım yapılması gerekli piyasalardan biri olarak görülen Rusya için akıntı uzun süredir  tersine dönmüş durumdaydı. Ukrayna ile ortaya çıkan savaş riski ve sonrasında uluslararası politik camiadan gelen geniş yaptırımlar ile ekonomik bir kriz yaşayan Rusya’nın, finansal sektörüyle birlikte sigorta sektöründe de daralma devam etmekte. Yatırımlarını şimdilik askıya alan ve nakit akışlarını piyasalardan aldıkları olumsuz geri bildirimler sonrası revize eden şirketler şu anda bekleme ve görme sürecindeler.

Piyasada faaliyet gösteren yabancı sigorta şirketlerinin yanında, yerli şirketler de uluslararası sigorta pazarından reasürans desteği bulma konusunda, yaptırımların etkisiyle yetersiz kalıyorlar. Bu durum devam eden ve sigorta desteğine ihtiyaç duyan faaliyetlerin yürütülememesie neden oluyor ve ekonominin kırılganlığını arttırıyor.

Özellikle reasürans ve sigorta şirketleri arasında yoğun bir işbirliği gerektiren ve Rusya ekonomisini besleyen ana damarlardan olan enerji ve lojistik projelerinde reasürans desteğinin olmaması, gerçekleştirilmek istenen projelerin sigorta desteği olmadan ve yüksek riskler üstlenilerek yapılması veya tamamen askıya alınması anlamına gelmekte.

Sigortacıların Rusya piyasasında içinde bulundukları bekle-gör yaklaşımının diğer bir nedeni ise yaptırımlar ile yükselişe geçen kredi riski. Türkiye piyasasında da kullanımı artan alacak sigortaları ile sigorta şirketlerine transfer edilebilen kredi riski ülkede sürekli bir artışta. Şirketlerin bilançolarını alacaklarından kaynaklanan beklenmedik dalgalanmalara karşı sürdürülebilir bir yapıda tutma fonksiyonu olan bu sigorta, söz konusu alacak Rusya topraklarında ise sigorta şirketleri tarafından sigortalanamaz hale geliyor. Dolayısıyla sadece Rusya piyasasında faaliyet gösteren yerli veya yabancı şirketler değil Rusya ile iş ilişkisi yürüten bütün tüzel kişiler yaptırımlardan olumsuz etkileniyor.

Olumsuz durum sadece özel sektörde faaliyet gösteren şirketleri değil kamu operasyonlarını da etkilemiş durumda. Rusya ekonomisi tek tip hammadde üretimine bağlı olan kırılgan yapısından dolayı, özellikle ekonominin bel kemiği olan enerji piyasasında, arz mekanizmasının aksamaması için Kuzey Kutup bölgesindeki (Arctic Area) enerji operasyonlarını reasürans desteği olmadan devam ettirilmeye çalışılması riskin gerçekleşmesi durumunda ekonominin bu sefer ülke içerisinden kaynaklanan bir baskıyla karşılaşması anlamına gelecek.

Son kötü haberler ise düzenleyici Rusya finans sektörü düzenleyici kurumu Rusya Merkez Bankası (Central Bank of Russia)’dan geldi. Sermaye yeterlilik oranlarında ortaya çıkan ciddi gerilemeler sonrasında, yeterli sermaye transferini gerçekleştiremeyen şirketlerin sigorta ve reasürans faaliyetlerinde kullandıkları lisansları iptal edilmeye başlandı. Bu durumun öne çıkan iki önemli etkisi mevcut. Biri, lisans iptalleri sonrasında ortaya çıkan sektörüdeki konsolidasyon ki bu durum beraberinde riskten gereksiz kaçışı ve ekonomideki genel teminatsızlık oranının artışını getirmekte. Diğer durum ise lisansı iptal edilen şirketlerin müşterilerinin durumu. Lisans iptali, şirket nakit akışında ciddi bir durgunluk ve sonrasında ise mevcut tazminat yükümlülüklerinin karşılanmasında zorluklar anlamına geliyor. İşini kaybetme riski mevcut olan çalışanlar ise ayrı bir sorun.

1992 yılında SSCB’nin dağımasının ardından sigorta sektöründe de ciddi değişimler yaşanmıştı. 2.217 şirketin sigortacılık lisansına sahip olduğu 1995 yılından sonra sermaye yeterliliği ile ilgii kontroller geliştirilmiş ve yetersiz sermayenin yarattığı sistemik risk azaltılmaya çalışılmıştı. Lisans iptalleri sonrasında 2014 yılında 391’e inen sigorta şirketi sayısı, 2015’de 326’ya, 2016’da 251’e ve 2017’de 226’ya düştü.

Şirket sayısının azalması sonrasında ortaya çıkan diğer bir sonuç ise prim üretimindeki dengeli dağılımın bozulması. Rusya piyasasında faaliyet gösteren en büyük beş şirket (Rosgosstrakh – %15,5, SOGAZ – %12,5, Ingosstrakh – %8,2, AlfaStrakhovanie – %7,9, RESO-Garantia – %7,5)  2014 yılında toplam prim üretiminin %47’sini üretirken (ki bu değer bile yüksek) 2017’de prim üretiminin yaklaşık %53’ünü ürettiler. En büyük 10 şirketin üretimi ise 2014 yılındaki %64 değerinden 2017’de %75’e yükseldi.

2017 yıl sonu verilerine göre % 8,3 büyüme kaydeden Rusya sigorta sektörü toplamda 1,28 trilyon Ruble (yaklaşık 18,58 milyar EUR) brüt prim üretimi elde etti. Yaklaşık 18,5 milyar EUR prim üretiminin %12,5’u (yaklaşık 2,3 milyar EUR-158 milyar RUB) sektör lideri Sogaz tarafından gerçekleştirilirken, Sberbank Life Insurance ikinci, Reso-Garantia üçüncü ve VTB Insurance dördüncü sırada yer aldı.

Bu noktada karşımıza yaptırımlardan dolayı artan yoğunlaşma riski çıkıyor. Kredi riskini transfer edebilmek için sadece belli sigortacılarla çalışabilen Rus şirketlerden dolayı bazı şirketlerin portföylerindeki Rusya merkezli risklerinden elde ettikleri gelirler toplam nakit akışlarının %20’sini oluşturur seviyesine gelmiş durumda.

Yaptırımları aşabilmek için Çin ile sigortacılık alanında da işbirliğini arttıran Rus sigorta şirketleri, batılı sigorta ve reasürans şirketlerinden bulamadığı desteği Çinli meslektaşlarından sağlamaya çalışıyorlar.

Rusya piyasasındaki faaliyetlerine sınırlama getiren Avrupalı sigortacıların yüzünü güldüren tek şey ise, Solvency II sermaye yeterliliğinin de altını çizdiği gibi, portföylerinde riskli değerlendirilen Rusya operasyonlarının azalması dolayısıyla ayırmaları gereken karşılık oranlarının da azalması ve yatırıma yönlendirilebilecek finansal kaynakların ortaya çıkması. Birçok uluslararası sigorta grubunun bu sayede oluşan kaynakları sigorta yatırımları açısından çekici bulunan Çek Cumhuriyeti, Hırvatistan, Slovenya, Polonya ve Macaristan’ın içerisinde bulunduğu CEE (Central and Eastern Europe – Merkez ve Doğu Avrupa) bölgesine kaydırdığını görüyoruz.

Sigorta bilinci oarak düşük bir algıya sahip olan, penetrasyon oranının %2,5 seviyesinde olduğu ve bireysel sigortalara olan güveni çok düşük olan ülkede sigortacılık, dünya genelinde gerçekleştirilen toplam sigortacılık faaliyetlerinin yaklaşık %1 (2014 yılısonu verilerine göre %0,986)’ini oluşturuyor.

Alfa, Interros ve Lukoil gibi devlet yatırımı olmayan  ancak piyasada tekel özellikleri gösteren kuruluşların sahip oldukları ve kendi faaliyetlerinin sigorta ihtiyaçlarını karşılamak için kurulan şirketlerin (captive acente özelliğinde) de bulunduğu piyasada sermaye denetimlerinin sıklaştırılması ile birlikte yeni lisans iptaleri, birleşme ve satınalma faaliyetlerinin de artması beklenmekte. Hayat branşındaki düşük sigortalılık oranı yatırım grupları açısından halen fırsatlar barındırmakta. Tarım alanında, geniş topraklarının sunduğu fırsatı değerlendirerek verimliliği artırmak isteyen ülkede, tarım sigortaları da devlet desteği ile birlikte artış eğiliminde.

#RussianInsuranceMarket, #SWOTAnalysis, #Penetration, #ZeynepStefan

 1,528 total views,  2 views today